Cechą podatku VAT jest m.in. powszechność, a to w prostym języku oznacza, że opodatkowanie VAT-em może „dopaść” każdego. Zarówno formalnie zarejestrowany podmiot gospodarczy, jak też osoba wynajmująca lokal mieszkalny, udzielająca prywatnych korepetycji, prowadząca gospodarstwo rolne, ale także jednostka samorządowa lub państwowa /szpital, szkoła, muzeum/, czy też wreszcie importer towaru /także od przysłowiowej „paczki z Ameryki”/, mogą być uznani za podmioty zobowiązane do rozliczenia podatku od towarów i usług. Forma prawna podmiotu nie ma tu znaczenia – podatnikiem może być osoba fizyczna, osoba prawna, jak i podmiot bez osobowości prawnej.
Podleganie VAT nie oznacza zawsze obowiązkowego opodatkowania, tzn. wpłacania podatku do Urzędu Skarbowego. Przepisy przewidują bowiem zwolnienia przedmiotowe oraz zwolnienia podmiotowe pozwalające na legalne ominięcie obowiązku płacenia VAT do budżetu.
Wejście w zakres opodatkowania VAT – to nie tylko obowiązek jego płacenia. To także obowiązki rejestracyjne, ewidencyjne, dokumentacyjne, a nawet związane z obowiązkową formą dokonywanej płatności, a już w niedługiej przyszłości formą fakturowania. Takie pojęcia jak : reverse chargé, split payment, metoda kasowa, kasy fiskalne, VAT-marża, rolnik ryczałtowy, JPK, czy KSeF, są ściśle związane z techniką rozliczania i obsługiwania podatku VAT.
Rozwój gospodarki i nowe technologie, powszechna informatyzacja i błyskawiczna wymiana wszelkiego rodzaju dóbr sprawiają, że podatek od towarów i usług podlega ciągłej ewolucji prawnej, za którą trudno nadążyć. Nikt nawet już nie obiecuje, że będzie „upraszczał” przepisy w zakresie podatku VAT.
Doradztwo podatkowe jest zatem potrzebne, żeby nie powiedzieć – niezbędne. Uważam, że działanie doradcy podatkowego powinno eliminować lub omijać „góry lodowe” znajdujące się na kursie podatnika podatku VAT, tak aby unikać kolizji z fiskusem lub minimalizować niekorzystne skutki takich kolizji. Moją zasadą jest :
„Podatniku – obyś nie był przykładem w orzecznictwie.”
Bynajmniej, nie znaczy to, aby należało godzić się z każdym roszczeniem fiskusa. Tam, gdzie istnieją podstawy prawne, należy bronić interesów każdego podatnika – taka jest rola doradcy podatkowego, jako pełnomocnika w sporze z organem podatkowym.